O książce: 2001 / Niemal natychmiast po ukończeniu Szkoły Teatralnej Szczukin Veniamin Smekhov mocno związał swoje życie twórcze z nowo powstałym Teatrem Dramatu i Komedii Taganka . I ten teatr stał się dla niego „losem i jednocześnie diagnozą”. Większość wspomnień Weniamina Smechowa poświęcona jest badaniu fenomenu „Taganki”: „Taganki” i władz, „Taganki” i publiczności, przyjaciół i wrogów „Taganki”. Portrety Włodzimierza Wysockiego, Walerego Zolotukhina, Zinaidy Slaviny i , oczywiście, Jurij Pietrowicz Lyubimov. Opisy prób - twórcze laboratorium teatru i jego własne role: Król Klaudiusz w „Hamlecie”, Majakowski w „Słuchaj!”, Woland w „Mistrze i Małgorzacie”… Ale Veniamin. „Teatr pamięci” Smachowa to nie tylko „Taganka” z wieloma wspaniałymi ludźmi: Lilyą Brik, Siergiejem Paradżanowem, Dawidem Samoiłowem, Jurijem Wizborem, Wiktorem Niekrasowem… Ich głosy brzmią w książce jak żywe , niezrównany Athos nie zapomniał porozmawiać o „Trzech muszkieterach” - jak byli kręceni, jak byli przyjaciółmi, jakie śmieszne rzeczy wydarzyły się na planie popularnego filmu.